From कर्मन् (karman, “work; duty; act; first member of a compound”) + धारय (dhāraya, “bearing”).
कर्मधारय • (karmadhāraya) stem, m
Masculine a-stem declension of कर्मधारय (karmadhāraya) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | कर्मधारयः karmadhārayaḥ |
कर्मधारयौ / कर्मधारया¹ karmadhārayau / karmadhārayā¹ |
कर्मधारयाः / कर्मधारयासः¹ karmadhārayāḥ / karmadhārayāsaḥ¹ |
Vocative | कर्मधारय karmadhāraya |
कर्मधारयौ / कर्मधारया¹ karmadhārayau / karmadhārayā¹ |
कर्मधारयाः / कर्मधारयासः¹ karmadhārayāḥ / karmadhārayāsaḥ¹ |
Accusative | कर्मधारयम् karmadhārayam |
कर्मधारयौ / कर्मधारया¹ karmadhārayau / karmadhārayā¹ |
कर्मधारयान् karmadhārayān |
Instrumental | कर्मधारयेण karmadhārayeṇa |
कर्मधारयाभ्याम् karmadhārayābhyām |
कर्मधारयैः / कर्मधारयेभिः¹ karmadhārayaiḥ / karmadhārayebhiḥ¹ |
Dative | कर्मधारयाय karmadhārayāya |
कर्मधारयाभ्याम् karmadhārayābhyām |
कर्मधारयेभ्यः karmadhārayebhyaḥ |
Ablative | कर्मधारयात् karmadhārayāt |
कर्मधारयाभ्याम् karmadhārayābhyām |
कर्मधारयेभ्यः karmadhārayebhyaḥ |
Genitive | कर्मधारयस्य karmadhārayasya |
कर्मधारययोः karmadhārayayoḥ |
कर्मधारयाणाम् karmadhārayāṇām |
Locative | कर्मधारये karmadhāraye |
कर्मधारययोः karmadhārayayoḥ |
कर्मधारयेषु karmadhārayeṣu |
Notes |
|