Borrowed from Sanskrit कारक (kāraka).
कारक • (kārak) m
Ultimately from the root कृ (kṛ, “to do”).
कारक • (kā́raka) stem
कारक • (kā́raka) stem, n
Neuter a-stem declension of कारक (kā́raka) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | कारकम् kā́rakam |
कारके kā́rake |
कारकाणि / कारका¹ kā́rakāṇi / kā́rakā¹ |
Vocative | कारक kā́raka |
कारके kā́rake |
कारकाणि / कारका¹ kā́rakāṇi / kā́rakā¹ |
Accusative | कारकम् kā́rakam |
कारके kā́rake |
कारकाणि / कारका¹ kā́rakāṇi / kā́rakā¹ |
Instrumental | कारकेण kā́rakeṇa |
कारकाभ्याम् kā́rakābhyām |
कारकैः / कारकेभिः¹ kā́rakaiḥ / kā́rakebhiḥ¹ |
Dative | कारकाय kā́rakāya |
कारकाभ्याम् kā́rakābhyām |
कारकेभ्यः kā́rakebhyaḥ |
Ablative | कारकात् kā́rakāt |
कारकाभ्याम् kā́rakābhyām |
कारकेभ्यः kā́rakebhyaḥ |
Genitive | कारकस्य kā́rakasya |
कारकयोः kā́rakayoḥ |
कारकाणाम् kā́rakāṇām |
Locative | कारके kā́rake |
कारकयोः kā́rakayoḥ |
कारकेषु kā́rakeṣu |
Notes |
|