क्रन्दन • (krandan) m
From क्रन्द् (krand, “to cry”, root) + -अन (-ana).
क्रन्दन • (krandana) stem, n
Neuter a-stem declension of क्रन्दन (krandana) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | क्रन्दनम् krandanam |
क्रन्दने krandane |
क्रन्दनानि / क्रन्दना¹ krandanāni / krandanā¹ |
Vocative | क्रन्दन krandana |
क्रन्दने krandane |
क्रन्दनानि / क्रन्दना¹ krandanāni / krandanā¹ |
Accusative | क्रन्दनम् krandanam |
क्रन्दने krandane |
क्रन्दनानि / क्रन्दना¹ krandanāni / krandanā¹ |
Instrumental | क्रन्दनेन krandanena |
क्रन्दनाभ्याम् krandanābhyām |
क्रन्दनैः / क्रन्दनेभिः¹ krandanaiḥ / krandanebhiḥ¹ |
Dative | क्रन्दनाय krandanāya |
क्रन्दनाभ्याम् krandanābhyām |
क्रन्दनेभ्यः krandanebhyaḥ |
Ablative | क्रन्दनात् krandanāt |
क्रन्दनाभ्याम् krandanābhyām |
क्रन्दनेभ्यः krandanebhyaḥ |
Genitive | क्रन्दनस्य krandanasya |
क्रन्दनयोः krandanayoḥ |
क्रन्दनानाम् krandanānām |
Locative | क्रन्दने krandane |
क्रन्दनयोः krandanayoḥ |
क्रन्दनेषु krandaneṣu |
Notes |
|
क्रन्दन • (krandana) stem, m
Masculine a-stem declension of क्रन्दन (krandana) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | क्रन्दनः krandanaḥ |
क्रन्दनौ / क्रन्दना¹ krandanau / krandanā¹ |
क्रन्दनाः / क्रन्दनासः¹ krandanāḥ / krandanāsaḥ¹ |
Vocative | क्रन्दन krandana |
क्रन्दनौ / क्रन्दना¹ krandanau / krandanā¹ |
क्रन्दनाः / क्रन्दनासः¹ krandanāḥ / krandanāsaḥ¹ |
Accusative | क्रन्दनम् krandanam |
क्रन्दनौ / क्रन्दना¹ krandanau / krandanā¹ |
क्रन्दनान् krandanān |
Instrumental | क्रन्दनेन krandanena |
क्रन्दनाभ्याम् krandanābhyām |
क्रन्दनैः / क्रन्दनेभिः¹ krandanaiḥ / krandanebhiḥ¹ |
Dative | क्रन्दनाय krandanāya |
क्रन्दनाभ्याम् krandanābhyām |
क्रन्दनेभ्यः krandanebhyaḥ |
Ablative | क्रन्दनात् krandanāt |
क्रन्दनाभ्याम् krandanābhyām |
क्रन्दनेभ्यः krandanebhyaḥ |
Genitive | क्रन्दनस्य krandanasya |
क्रन्दनयोः krandanayoḥ |
क्रन्दनानाम् krandanānām |
Locative | क्रन्दने krandane |
क्रन्दनयोः krandanayoḥ |
क्रन्दनेषु krandaneṣu |
Notes |
|