Borrowed from Sanskrit ग्रहण (grahaṇa).
ग्रहण • (grahaṇ) m
ग्रहण • (grahaṇ) n
ग्रह् (grah, “to seize”) + -अन (-ana).
ग्रहण • (grahaṇa) stem, n
Neuter a-stem declension of ग्रहण (grahaṇa) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | ग्रहणम् grahaṇam |
ग्रहणे grahaṇe |
ग्रहणानि / ग्रहणा¹ grahaṇāni / grahaṇā¹ |
Vocative | ग्रहण grahaṇa |
ग्रहणे grahaṇe |
ग्रहणानि / ग्रहणा¹ grahaṇāni / grahaṇā¹ |
Accusative | ग्रहणम् grahaṇam |
ग्रहणे grahaṇe |
ग्रहणानि / ग्रहणा¹ grahaṇāni / grahaṇā¹ |
Instrumental | ग्रहणेन grahaṇena |
ग्रहणाभ्याम् grahaṇābhyām |
ग्रहणैः / ग्रहणेभिः¹ grahaṇaiḥ / grahaṇebhiḥ¹ |
Dative | ग्रहणाय grahaṇāya |
ग्रहणाभ्याम् grahaṇābhyām |
ग्रहणेभ्यः grahaṇebhyaḥ |
Ablative | ग्रहणात् grahaṇāt |
ग्रहणाभ्याम् grahaṇābhyām |
ग्रहणेभ्यः grahaṇebhyaḥ |
Genitive | ग्रहणस्य grahaṇasya |
ग्रहणयोः grahaṇayoḥ |
ग्रहणानाम् grahaṇānām |
Locative | ग्रहणे grahaṇe |
ग्रहणयोः grahaṇayoḥ |
ग्रहणेषु grahaṇeṣu |
Notes |
|