From Proto-Indo-European *gʷréh₂wō (“heavy stone”). Cognate with English quern, Old Irish brao.
It has been suggested that the word used in the Rigveda is unrelated to the sense "stone" and rather refers to a human person, meaning "praiser, singer", possibly deriving from the root गॄ (gṝ).[1]
ग्रावन् • (grā́van) stem, m
Masculine an-stem declension of ग्रावन् (grā́van) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | ग्रावा grā́vā |
ग्रावाणौ / ग्रावाणा¹ grā́vāṇau / grā́vāṇā¹ |
ग्रावाणः grā́vāṇaḥ |
Vocative | ग्रावन् grā́van |
ग्रावाणौ / ग्रावाणा¹ grā́vāṇau / grā́vāṇā¹ |
ग्रावाणः grā́vāṇaḥ |
Accusative | ग्रावाणम् grā́vāṇam |
ग्रावाणौ / ग्रावाणा¹ grā́vāṇau / grā́vāṇā¹ |
ग्रौणः graúṇaḥ |
Instrumental | ग्रौणा graúṇā |
ग्रावभ्याम् grā́vabhyām |
ग्रावभिः grā́vabhiḥ |
Dative | ग्रौणे graúṇe |
ग्रावभ्याम् grā́vabhyām |
ग्रावभ्यः grā́vabhyaḥ |
Ablative | ग्रौणः graúṇaḥ |
ग्रावभ्याम् grā́vabhyām |
ग्रावभ्यः grā́vabhyaḥ |
Genitive | ग्रौणः graúṇaḥ |
ग्रौणोः graúṇoḥ |
ग्रौणाम् graúṇām |
Locative | ग्रौणि / ग्रावणि / ग्रावन्¹ graúṇi / grā́vaṇi / grā́van¹ |
ग्रौणोः graúṇoḥ |
ग्रावसु grā́vasu |
Notes |
|