Borrowed from Sanskrit चिता (citā).
चिता • (citā) f
Borrowed from Sanskrit चिता (citā).
चिता • (citā)
From the root चि (ci) + -ता (-tā), from Proto-Indo-European *kʷey- (“to pile up”) whence also the verb चिनोति (cinoti). Cognate with Ancient Greek ποιέω (poiéō, “to pile up”) and Old Church Slavonic чинъ (činŭ, “rank, order”).
चिता • (citā) stem, f
| Feminine ā-stem declension of चिता (citā́) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | चिता citā́ |
चिते cité |
चिताः citā́ḥ |
| Vocative | चिते cíte |
चिते cíte |
चिताः cítāḥ |
| Accusative | चिताम् citā́m |
चिते cité |
चिताः citā́ḥ |
| Instrumental | चितया / चिता¹ citáyā / citā́¹ |
चिताभ्याम् citā́bhyām |
चिताभिः citā́bhiḥ |
| Dative | चितायै citā́yai |
चिताभ्याम् citā́bhyām |
चिताभ्यः citā́bhyaḥ |
| Ablative | चितायाः / चितायै² citā́yāḥ / citā́yai² |
चिताभ्याम् citā́bhyām |
चिताभ्यः citā́bhyaḥ |
| Genitive | चितायाः / चितायै² citā́yāḥ / citā́yai² |
चितयोः citáyoḥ |
चितानाम् citā́nām |
| Locative | चितायाम् citā́yām |
चितयोः citáyoḥ |
चितासु citā́su |
| Notes |
| ||