From the root चुर् (cur, “to steal”).
चौर • (caurá) stem, m
| Masculine a-stem declension of चौर (caurá) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | चौरः cauráḥ |
चौरौ / चौरा¹ cauraú / caurā́¹ |
चौराः / चौरासः¹ caurā́ḥ / caurā́saḥ¹ |
| Vocative | चौर caúra |
चौरौ / चौरा¹ caúrau / caúrā¹ |
चौराः / चौरासः¹ caúrāḥ / caúrāsaḥ¹ |
| Accusative | चौरम् caurám |
चौरौ / चौरा¹ cauraú / caurā́¹ |
चौरान् caurā́n |
| Instrumental | चौरेण cauréṇa |
चौराभ्याम् caurā́bhyām |
चौरैः / चौरेभिः¹ cauraíḥ / caurébhiḥ¹ |
| Dative | चौराय caurā́ya |
चौराभ्याम् caurā́bhyām |
चौरेभ्यः caurébhyaḥ |
| Ablative | चौरात् caurā́t |
चौराभ्याम् caurā́bhyām |
चौरेभ्यः caurébhyaḥ |
| Genitive | चौरस्य caurásya |
चौरयोः cauráyoḥ |
चौराणाम् caurā́ṇām |
| Locative | चौरे cauré |
चौरयोः cauráyoḥ |
चौरेषु cauréṣu |
| Notes |
| ||