From Proto-Indo-Aryan *ȷ́ánHma, from Proto-Indo-Iranian *ȷ́ánHma, from Proto-Indo-European *ǵénh₁mn̥; cognate with Latin genimen. By surface analysis, जन् (jan) + -मन् (-man).
जनिमन् • (jániman) stem, n
Neuter an-stem declension of जनिमन् (jániman) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | जनिम jánima |
जनिम्नी / जनिमनी jánimnī / jánimanī |
जनिमानि / जनिम¹ / जनिमा¹ jánimāni / jánima¹ / jánimā¹ |
Vocative | जनिमन् / जनिम jániman / jánima |
जनिम्नी / जनिमनी jánimnī / jánimanī |
जनिमानि / जनिम¹ / जनिमा¹ jánimāni / jánima¹ / jánimā¹ |
Accusative | जनिम jánima |
जनिम्नी / जनिमनी jánimnī / jánimanī |
जनिमानि / जनिम¹ / जनिमा¹ jánimāni / jánima¹ / jánimā¹ |
Instrumental | जनिम्ना jánimnā |
जनिमभ्याम् jánimabhyām |
जनिमभिः jánimabhiḥ |
Dative | जनिम्ने jánimne |
जनिमभ्याम् jánimabhyām |
जनिमभ्यः jánimabhyaḥ |
Ablative | जनिम्नः jánimnaḥ |
जनिमभ्याम् jánimabhyām |
जनिमभ्यः jánimabhyaḥ |
Genitive | जनिम्नः jánimnaḥ |
जनिम्नोः jánimnoḥ |
जनिम्नाम् jánimnām |
Locative | जनिम्नि / जनिमनि / जनिमन्¹ jánimni / jánimani / jániman¹ |
जनिम्नोः jánimnoḥ |
जनिमसु jánimasu |
Notes |
|