From Proto-Indo-Aryan *ȷ́ánHma, from Proto-Indo-Iranian *ȷ́ánHma, from Proto-Indo-European *ǵénh₁mn̥; cognate with Latin genimen. By surface analysis, जन् (jan) + -मन् (-man).
जनिमन् • (jániman) stem, n
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | जनिम (janima) | जनिम्नी (janimnī) जनिमनी (janimanī) |
जनिमानि (janimāni) जनिम¹ (janima¹) जनिमा¹ (janimā¹) |
| vocative | जनिमन् (janiman) जनिम (janima) |
जनिम्नी (janimnī) जनिमनी (janimanī) |
जनिमानि (janimāni) जनिम¹ (janima¹) जनिमा¹ (janimā¹) |
| accusative | जनिम (janima) | जनिम्नी (janimnī) जनिमनी (janimanī) |
जनिमानि (janimāni) जनिम¹ (janima¹) जनिमा¹ (janimā¹) |
| instrumental | जनिम्ना (janimnā) | जनिमभ्याम् (janimabhyām) | जनिमभिः (janimabhiḥ) |
| dative | जनिम्ने (janimne) | जनिमभ्याम् (janimabhyām) | जनिमभ्यः (janimabhyaḥ) |
| ablative | जनिम्नः (janimnaḥ) | जनिमभ्याम् (janimabhyām) | जनिमभ्यः (janimabhyaḥ) |
| genitive | जनिम्नः (janimnaḥ) | जनिम्नोः (janimnoḥ) | जनिम्नाम् (janimnām) |
| locative | जनिम्नि (janimni) जनिमनि (janimani) जनिमन्¹ (janiman¹) |
जनिम्नोः (janimnoḥ) | जनिमसु (janimasu) |