From Proto-Indo-European *ǵelt- (“womb”). Cognate with Proto-Germanic *kelþaz (“womb; fetus”), whence English child.
जर्तु • (jartu) stem, m
Masculine u-stem declension of जर्तु (jartu) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | जर्तुः jartuḥ |
जर्तू jartū |
जर्तवः jartavaḥ |
Vocative | जर्तो jarto |
जर्तू jartū |
जर्तवः jartavaḥ |
Accusative | जर्तुम् jartum |
जर्तू jartū |
जर्तून् jartūn |
Instrumental | जर्तुना / जर्त्वा¹ jartunā / jartvā¹ |
जर्तुभ्याम् jartubhyām |
जर्तुभिः jartubhiḥ |
Dative | जर्तवे jartave |
जर्तुभ्याम् jartubhyām |
जर्तुभ्यः jartubhyaḥ |
Ablative | जर्तोः jartoḥ |
जर्तुभ्याम् jartubhyām |
जर्तुभ्यः jartubhyaḥ |
Genitive | जर्तोः jartoḥ |
जर्त्वोः jartvoḥ |
जर्तूनाम् jartūnām |
Locative | जर्तौ jartau |
जर्त्वोः jartvoḥ |
जर्तुषु jartuṣu |
Notes |
|