From Proto-Indo-Aryan *(s)taHyúṣ, from Proto-Indo-Iranian *(s)taHyúš, from Proto-Indo-European *(s)teh₂y- (“to steal”). Variant of स्तायु (stāyú). Cognate with Avestan 𐬙𐬁𐬌𐬌𐬎 (tāiiu, “thief”).
तायु • (tāyú) stem, m
Masculine u-stem declension of तायु (tāyú) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | तायुः tāyúḥ |
तायू tāyū́ |
तायवः tāyávaḥ |
Vocative | तायो tā́yo |
तायू tā́yū |
तायवः tā́yavaḥ |
Accusative | तायुम् tāyúm |
तायू tāyū́ |
तायून् tāyū́n |
Instrumental | तायुना / ताय्वा¹ tāyúnā / tāyvā́¹ |
तायुभ्याम् tāyúbhyām |
तायुभिः tāyúbhiḥ |
Dative | तायवे / ताय्वे¹ tāyáve / tāyvé¹ |
तायुभ्याम् tāyúbhyām |
तायुभ्यः tāyúbhyaḥ |
Ablative | तायोः / ताय्वः¹ tāyóḥ / tāyváḥ¹ |
तायुभ्याम् tāyúbhyām |
तायुभ्यः tāyúbhyaḥ |
Genitive | तायोः / ताय्वः¹ tāyóḥ / tāyváḥ¹ |
ताय्वोः tāyvóḥ |
तायूनाम् tāyūnā́m |
Locative | तायौ tāyaú |
ताय्वोः tāyvóḥ |
तायुषु tāyúṣu |
Notes |
|