तित्तिर m
From Proto-Indo-European *teter (“grouse”). Cognate with Ancient Greek τετράων (tetráōn), Latin turtur, Old Armenian տատրակ (tatrak).
तित्तिर • (tittirá) stem, m
Masculine a-stem declension of तित्तिर (tittirá) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | तित्तिरः tittiráḥ |
तित्तिरौ / तित्तिरा¹ tittiraú / tittirā́¹ |
तित्तिराः / तित्तिरासः¹ tittirā́ḥ / tittirā́saḥ¹ |
Vocative | तित्तिर títtira |
तित्तिरौ / तित्तिरा¹ títtirau / títtirā¹ |
तित्तिराः / तित्तिरासः¹ títtirāḥ / títtirāsaḥ¹ |
Accusative | तित्तिरम् tittirám |
तित्तिरौ / तित्तिरा¹ tittiraú / tittirā́¹ |
तित्तिरान् tittirā́n |
Instrumental | तित्तिरेण tittiréṇa |
तित्तिराभ्याम् tittirā́bhyām |
तित्तिरैः / तित्तिरेभिः¹ tittiraíḥ / tittirébhiḥ¹ |
Dative | तित्तिराय tittirā́ya |
तित्तिराभ्याम् tittirā́bhyām |
तित्तिरेभ्यः tittirébhyaḥ |
Ablative | तित्तिरात् tittirā́t |
तित्तिराभ्याम् tittirā́bhyām |
तित्तिरेभ्यः tittirébhyaḥ |
Genitive | तित्तिरस्य tittirásya |
तित्तिरयोः tittiráyoḥ |
तित्तिराणाम् tittirā́ṇām |
Locative | तित्तिरे tittiré |
तित्तिरयोः tittiráyoḥ |
तित्तिरेषु tittiréṣu |
Notes |
|