निर्- (nir-, “combining form of निस् (nis)”) + आ- (ā-, “ad-”) + करण (karaṇa, “act, doing”).
निराकरण • (nirākaraṇa) stem, n
Neuter a-stem declension of निराकरण (nirākaraṇa) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | निराकरणम् nirākaraṇam |
निराकरणे nirākaraṇe |
निराकरणानि / निराकरणा¹ nirākaraṇāni / nirākaraṇā¹ |
Vocative | निराकरण nirākaraṇa |
निराकरणे nirākaraṇe |
निराकरणानि / निराकरणा¹ nirākaraṇāni / nirākaraṇā¹ |
Accusative | निराकरणम् nirākaraṇam |
निराकरणे nirākaraṇe |
निराकरणानि / निराकरणा¹ nirākaraṇāni / nirākaraṇā¹ |
Instrumental | निराकरणेन nirākaraṇena |
निराकरणाभ्याम् nirākaraṇābhyām |
निराकरणैः / निराकरणेभिः¹ nirākaraṇaiḥ / nirākaraṇebhiḥ¹ |
Dative | निराकरणाय nirākaraṇāya |
निराकरणाभ्याम् nirākaraṇābhyām |
निराकरणेभ्यः nirākaraṇebhyaḥ |
Ablative | निराकरणात् nirākaraṇāt |
निराकरणाभ्याम् nirākaraṇābhyām |
निराकरणेभ्यः nirākaraṇebhyaḥ |
Genitive | निराकरणस्य nirākaraṇasya |
निराकरणयोः nirākaraṇayoḥ |
निराकरणानाम् nirākaraṇānām |
Locative | निराकरणे nirākaraṇe |
निराकरणयोः nirākaraṇayoḥ |
निराकरणेषु nirākaraṇeṣu |
Notes |
|