Borrowed from Sanskrit परशुराम (paraśurāma).
परशुराम • (parśurām) m (Urdu spelling پَرشورام)
Tatpuruṣa compound of परशु (paraśu, “axe”) + राम (rāma, “Rāma”, proper noun), literally “Rama with an axe”, referring to the axe that Parashurama wields.
परशुराम • (paraśurāma) stem, m
Masculine a-stem declension of परशुराम (paraśurāma) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | परशुरामः paraśurāmaḥ |
परशुरामौ paraśurāmau |
परशुरामाः paraśurāmāḥ |
Vocative | परशुराम paraśurāma |
परशुरामौ paraśurāmau |
परशुरामाः paraśurāmāḥ |
Accusative | परशुरामम् paraśurāmam |
परशुरामौ paraśurāmau |
परशुरामान् paraśurāmān |
Instrumental | परशुरामेण paraśurāmeṇa |
परशुरामाभ्याम् paraśurāmābhyām |
परशुरामैः paraśurāmaiḥ |
Dative | परशुरामाय paraśurāmāya |
परशुरामाभ्याम् paraśurāmābhyām |
परशुरामेभ्यः paraśurāmebhyaḥ |
Ablative | परशुरामात् paraśurāmāt |
परशुरामाभ्याम् paraśurāmābhyām |
परशुरामेभ्यः paraśurāmebhyaḥ |
Genitive | परशुरामस्य paraśurāmasya |
परशुरामयोः paraśurāmayoḥ |
परशुरामाणाम् paraśurāmāṇām |
Locative | परशुरामे paraśurāme |
परशुरामयोः paraśurāmayoḥ |
परशुरामेषु paraśurāmeṣu |