Borrowed from Sanskrit प्रत्यय (pratyaya).
प्रत्यय • (pratyay) m
प्रति- (prati-, “towards”) + अय (aya, “going”), the latter component from इ (i, “to go”).
प्रत्यय • (pratyaya) stem, m
Masculine a-stem declension of प्रत्यय (pratyaya) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | प्रत्ययः pratyayaḥ |
प्रत्ययौ / प्रत्यया¹ pratyayau / pratyayā¹ |
प्रत्ययाः / प्रत्ययासः¹ pratyayāḥ / pratyayāsaḥ¹ |
Vocative | प्रत्यय pratyaya |
प्रत्ययौ / प्रत्यया¹ pratyayau / pratyayā¹ |
प्रत्ययाः / प्रत्ययासः¹ pratyayāḥ / pratyayāsaḥ¹ |
Accusative | प्रत्ययम् pratyayam |
प्रत्ययौ / प्रत्यया¹ pratyayau / pratyayā¹ |
प्रत्ययान् pratyayān |
Instrumental | प्रत्ययेन pratyayena |
प्रत्ययाभ्याम् pratyayābhyām |
प्रत्ययैः / प्रत्ययेभिः¹ pratyayaiḥ / pratyayebhiḥ¹ |
Dative | प्रत्ययाय pratyayāya |
प्रत्ययाभ्याम् pratyayābhyām |
प्रत्ययेभ्यः pratyayebhyaḥ |
Ablative | प्रत्ययात् pratyayāt |
प्रत्ययाभ्याम् pratyayābhyām |
प्रत्ययेभ्यः pratyayebhyaḥ |
Genitive | प्रत्ययस्य pratyayasya |
प्रत्यययोः pratyayayoḥ |
प्रत्ययानाम् pratyayānām |
Locative | प्रत्यये pratyaye |
प्रत्यययोः pratyayayoḥ |
प्रत्ययेषु pratyayeṣu |
Notes |
|