प्र- (pra-, “pro-”) + पञ्च (pañca, “five”), literally "forwards five". The original meaning was probably "counting (with) the five (fingers of the hand)", which are used as symbolic of presenting and explaining or expanding something in detail; compare Ancient Greek πεμπάζειν (pempázein, “to count (on five fingers)”), Breton pempât (“to fold sheaves together”).
प्रपञ्च • (prapañca) stem, m
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | प्रपञ्चः (prapañcaḥ) | प्रपञ्चौ (prapañcau) प्रपञ्चा¹ (prapañcā¹) |
प्रपञ्चाः (prapañcāḥ) प्रपञ्चासः¹ (prapañcāsaḥ¹) |
| vocative | प्रपञ्च (prapañca) | प्रपञ्चौ (prapañcau) प्रपञ्चा¹ (prapañcā¹) |
प्रपञ्चाः (prapañcāḥ) प्रपञ्चासः¹ (prapañcāsaḥ¹) |
| accusative | प्रपञ्चम् (prapañcam) | प्रपञ्चौ (prapañcau) प्रपञ्चा¹ (prapañcā¹) |
प्रपञ्चान् (prapañcān) |
| instrumental | प्रपञ्चेन (prapañcena) | प्रपञ्चाभ्याम् (prapañcābhyām) | प्रपञ्चैः (prapañcaiḥ) प्रपञ्चेभिः¹ (prapañcebhiḥ¹) |
| dative | प्रपञ्चाय (prapañcāya) | प्रपञ्चाभ्याम् (prapañcābhyām) | प्रपञ्चेभ्यः (prapañcebhyaḥ) |
| ablative | प्रपञ्चात् (prapañcāt) | प्रपञ्चाभ्याम् (prapañcābhyām) | प्रपञ्चेभ्यः (prapañcebhyaḥ) |
| genitive | प्रपञ्चस्य (prapañcasya) | प्रपञ्चयोः (prapañcayoḥ) | प्रपञ्चानाम् (prapañcānām) |
| locative | प्रपञ्चे (prapañce) | प्रपञ्चयोः (prapañcayoḥ) | प्रपञ्चेषु (prapañceṣu) |