Diminutive of *फिङ्ग (phiṅga), from Proto-Indo-European *(s)pingos (“chaffinch”). Compare Ancient Greek σπίγγος (spíngos, “chaffinch”), Russian пе́нка (pénka, “wren”), Welsh pinc (“finch”), German Fink, Old English finċ (English finch).
फिङ्गक • (phiṅgaka) stem, m
| Masculine a-stem declension of फिङ्गक | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | फिङ्गकः (phiṅgakaḥ) | ||
| Gen. sg. | फिङ्गकस्य (phiṅgakasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | फिङ्गकः (phiṅgakaḥ) | फिङ्गकौ (phiṅgakau) | फिङ्गकाः (phiṅgakāḥ) |
| Vocative | फिङ्गक (phiṅgaka) | फिङ्गकौ (phiṅgakau) | फिङ्गकाः (phiṅgakāḥ) |
| Accusative | फिङ्गकम् (phiṅgakam) | फिङ्गकौ (phiṅgakau) | फिङ्गकान् (phiṅgakān) |
| Instrumental | फिङ्गकेन (phiṅgakena) | फिङ्गकाभ्याम् (phiṅgakābhyām) | फिङ्गकैः (phiṅgakaiḥ) |
| Dative | फिङ्गकाय (phiṅgakāya) | फिङ्गकाभ्याम् (phiṅgakābhyām) | फिङ्गकेभ्यः (phiṅgakebhyaḥ) |
| Ablative | फिङ्गकात् (phiṅgakāt) | फिङ्गकाभ्याम् (phiṅgakābhyām) | फिङ्गकेभ्यः (phiṅgakebhyaḥ) |
| Genitive | फिङ्गकस्य (phiṅgakasya) | फिङ्गकयोः (phiṅgakayoḥ) | फिङ्गकानाम् (phiṅgakānām) |
| Locative | फिङ्गके (phiṅgake) | फिङ्गकयोः (phiṅgakayoḥ) | फिङ्गकेषु (phiṅgakeṣu) |