From भृ (bhṛ), from Proto-Indo-European *bʰer- (“to bear, carry”).
भरीमन् • (bhárīman) stem, n (root भृ)
| Neuter an-stem declension of भरीमन् (bhárīman) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | भरीम bhárīma |
भरीम्णी / भरीमणी bhárīmṇī / bhárīmaṇī |
भरीमाणि / भरीम¹ / भरीमा¹ bhárīmāṇi / bhárīma¹ / bhárīmā¹ |
| Vocative | भरीमन् / भरीम bhárīman / bhárīma |
भरीम्णी / भरीमणी bhárīmṇī / bhárīmaṇī |
भरीमाणि / भरीम¹ / भरीमा¹ bhárīmāṇi / bhárīma¹ / bhárīmā¹ |
| Accusative | भरीम bhárīma |
भरीम्णी / भरीमणी bhárīmṇī / bhárīmaṇī |
भरीमाणि / भरीम¹ / भरीमा¹ bhárīmāṇi / bhárīma¹ / bhárīmā¹ |
| Instrumental | भरीम्णा bhárīmṇā |
भरीमभ्याम् bhárīmabhyām |
भरीमभिः bhárīmabhiḥ |
| Dative | भरीम्णे bhárīmṇe |
भरीमभ्याम् bhárīmabhyām |
भरीमभ्यः bhárīmabhyaḥ |
| Ablative | भरीम्णः bhárīmṇaḥ |
भरीमभ्याम् bhárīmabhyām |
भरीमभ्यः bhárīmabhyaḥ |
| Genitive | भरीम्णः bhárīmṇaḥ |
भरीम्णोः bhárīmṇoḥ |
भरीम्णाम् bhárīmṇām |
| Locative | भरीम्णि / भरीमणि / भरीमन्¹ bhárīmṇi / bhárīmaṇi / bhárīman¹ |
भरीम्णोः bhárīmṇoḥ |
भरीमसु bhárīmasu |
| Notes |
| ||