Nominalised from भिक्षते (bhikṣate, “to beg, obtain”), from Proto-Indo-Aryan *bʰikṣati, from Proto-Indo-Iranian *bʰikšati, from Proto-Indo-European *bʰih₂g-s-eti, i-grade desiderative of *bʰeh₂g- (“to divide, desiderative”), with semantic shift.
भिक्षु • (bhikṣú) stem, m
| Masculine u-stem declension of भिक्षु (bhikṣú) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | भिक्षुः bhikṣúḥ |
भिक्षू bhikṣū́ |
भिक्षवः bhikṣávaḥ |
| Vocative | भिक्षो bhíkṣo |
भिक्षू bhíkṣū |
भिक्षवः bhíkṣavaḥ |
| Accusative | भिक्षुम् bhikṣúm |
भिक्षू bhikṣū́ |
भिक्षून् bhikṣū́n |
| Instrumental | भिक्षुणा / भिक्ष्वा¹ bhikṣúṇā / bhikṣvā́¹ |
भिक्षुभ्याम् bhikṣúbhyām |
भिक्षुभिः bhikṣúbhiḥ |
| Dative | भिक्षवे bhikṣáve |
भिक्षुभ्याम् bhikṣúbhyām |
भिक्षुभ्यः bhikṣúbhyaḥ |
| Ablative | भिक्षोः bhikṣóḥ |
भिक्षुभ्याम् bhikṣúbhyām |
भिक्षुभ्यः bhikṣúbhyaḥ |
| Genitive | भिक्षोः bhikṣóḥ |
भिक्ष्वोः bhikṣvóḥ |
भिक्षूणाम् bhikṣūṇā́m |
| Locative | भिक्षौ bhikṣaú |
भिक्ष्वोः bhikṣvóḥ |
भिक्षुषु bhikṣúṣu |
| Notes |
| ||