From मञ्ज् (mañj, “to cleanse or be bright”).
मञ्जिष्ठा • (mañjiṣṭhā) stem, f
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | मञ्जिष्ठा (mañjiṣṭhā) | मञ्जिष्ठे (mañjiṣṭhe) | मञ्जिष्ठाः (mañjiṣṭhāḥ) |
| vocative | मञ्जिष्ठे (mañjiṣṭhe) | मञ्जिष्ठे (mañjiṣṭhe) | मञ्जिष्ठाः (mañjiṣṭhāḥ) |
| accusative | मञ्जिष्ठाम् (mañjiṣṭhām) | मञ्जिष्ठे (mañjiṣṭhe) | मञ्जिष्ठाः (mañjiṣṭhāḥ) |
| instrumental | मञ्जिष्ठया (mañjiṣṭhayā) मञ्जिष्ठा¹ (mañjiṣṭhā¹) |
मञ्जिष्ठाभ्याम् (mañjiṣṭhābhyām) | मञ्जिष्ठाभिः (mañjiṣṭhābhiḥ) |
| dative | मञ्जिष्ठायै (mañjiṣṭhāyai) | मञ्जिष्ठाभ्याम् (mañjiṣṭhābhyām) | मञ्जिष्ठाभ्यः (mañjiṣṭhābhyaḥ) |
| ablative | मञ्जिष्ठायाः (mañjiṣṭhāyāḥ) मञ्जिष्ठायै² (mañjiṣṭhāyai²) |
मञ्जिष्ठाभ्याम् (mañjiṣṭhābhyām) | मञ्जिष्ठाभ्यः (mañjiṣṭhābhyaḥ) |
| genitive | मञ्जिष्ठायाः (mañjiṣṭhāyāḥ) मञ्जिष्ठायै² (mañjiṣṭhāyai²) |
मञ्जिष्ठयोः (mañjiṣṭhayoḥ) | मञ्जिष्ठानाम् (mañjiṣṭhānām) |
| locative | मञ्जिष्ठायाम् (mañjiṣṭhāyām) | मञ्जिष्ठयोः (mañjiṣṭhayoḥ) | मञ्जिष्ठासु (mañjiṣṭhāsu) |