From Proto-Indo-Aryan *mantrī́, from Proto-Indo-Iranian *mantrī́, from Proto-Indo-European *men- (“to think”) + *-trih₂. See also मन्त्र (mantra).
मन्त्रिन् • (mantrin) stem
This adj needs an inflection-table template.
मन्त्रिन् • (mantrín) stem, m (feminine मन्त्रिणी)
Masculine in-stem declension of मन्त्रिन् (mantrín) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | मन्त्री mantrī́ |
मन्त्रिणौ / मन्त्रिणा¹ mantríṇau / mantríṇā¹ |
मन्त्रिणः mantríṇaḥ |
Vocative | मन्त्रिन् mántrin |
मन्त्रिणौ / मन्त्रिणा¹ mántriṇau / mántriṇā¹ |
मन्त्रिणः mántriṇaḥ |
Accusative | मन्त्रिणम् mantríṇam |
मन्त्रिणौ / मन्त्रिणा¹ mantríṇau / mantríṇā¹ |
मन्त्रिणः mantríṇaḥ |
Instrumental | मन्त्रिणा mantríṇā |
मन्त्रिभ्याम् mantríbhyām |
मन्त्रिभिः mantríbhiḥ |
Dative | मन्त्रिणे mantríṇe |
मन्त्रिभ्याम् mantríbhyām |
मन्त्रिभ्यः mantríbhyaḥ |
Ablative | मन्त्रिणः mantríṇaḥ |
मन्त्रिभ्याम् mantríbhyām |
मन्त्रिभ्यः mantríbhyaḥ |
Genitive | मन्त्रिणः mantríṇaḥ |
मन्त्रिणोः mantríṇoḥ |
मन्त्रिणाम् mantríṇām |
Locative | मन्त्रिणि mantríṇi |
मन्त्रिणोः mantríṇoḥ |
मन्त्रिषु mantríṣu |
Notes |
|