From Proto-Indo-European *mon- (“neck, nape”). Cognate with Ancient Greek μάννος (mánnos), Old English manu (whence English mane).
मन्या • (mányā) stem, f
Feminine ā-stem declension of मन्या (mányā) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | मन्या mányā |
मन्ये mánye |
मन्याः mányāḥ |
Vocative | मन्ये mánye |
मन्ये mánye |
मन्याः mányāḥ |
Accusative | मन्याम् mányām |
मन्ये mánye |
मन्याः mányāḥ |
Instrumental | मन्यया / मन्या¹ mányayā / mányā¹ |
मन्याभ्याम् mányābhyām |
मन्याभिः mányābhiḥ |
Dative | मन्यायै mányāyai |
मन्याभ्याम् mányābhyām |
मन्याभ्यः mányābhyaḥ |
Ablative | मन्यायाः / मन्यायै² mányāyāḥ / mányāyai² |
मन्याभ्याम् mányābhyām |
मन्याभ्यः mányābhyaḥ |
Genitive | मन्यायाः / मन्यायै² mányāyāḥ / mányāyai² |
मन्ययोः mányayoḥ |
मन्यानाम् mányānām |
Locative | मन्यायाम् mányāyām |
मन्ययोः mányayoḥ |
मन्यासु mányāsu |
Notes |
|