Compound of महा (mahā́, “great”) + राजन् (rā́jan, “king”).
महाराजन् • (mahārā́jan) stem, m
Masculine an-stem declension of महाराजन् (mahārā́jan) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | महाराजा mahārā́jā |
महाराजानौ / महाराजाना¹ mahārā́jānau / mahārā́jānā¹ |
महाराजानः mahārā́jānaḥ |
Vocative | महाराजन् máhārājan |
महाराजानौ / महाराजाना¹ máhārājānau / máhārājānā¹ |
महाराजानः máhārājānaḥ |
Accusative | महाराजानम् mahārā́jānam |
महाराजानौ / महाराजाना¹ mahārā́jānau / mahārā́jānā¹ |
महाराज्ञः mahārā́jñaḥ |
Instrumental | महाराज्ञा mahārā́jñā |
महाराजभ्याम् mahārā́jabhyām |
महाराजभिः mahārā́jabhiḥ |
Dative | महाराज्ञे mahārā́jñe |
महाराजभ्याम् mahārā́jabhyām |
महाराजभ्यः mahārā́jabhyaḥ |
Ablative | महाराज्ञः mahārā́jñaḥ |
महाराजभ्याम् mahārā́jabhyām |
महाराजभ्यः mahārā́jabhyaḥ |
Genitive | महाराज्ञः mahārā́jñaḥ |
महाराज्ञोः mahārā́jñoḥ |
महाराज्ञाम् mahārā́jñām |
Locative | महाराज्ञि / महाराजनि / महाराजन्¹ mahārā́jñi / mahārā́jani / mahārā́jan¹ |
महाराज्ञोः mahārā́jñoḥ |
महाराजसु mahārā́jasu |
Notes |
|