मूर

Sanskrit

From Proto-Indo-European *muHrós (“dull, stupid”). Cognate with Ancient Greek μωρός (mōrós, “foolish, dull”) whence English moron, sophomore and oxymoron.

मूर • (mūrá) stem

Masculine a-stem declension of मूर (mūrá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	मूरः mūráḥ	मूरौ / मूरा¹ mūraú / mūrā́¹	मूराः / मूरासः¹ mūrā́ḥ / mūrā́saḥ¹
Vocative	मूर mū́ra	मूरौ / मूरा¹ mū́rau / mū́rā¹	मूराः / मूरासः¹ mū́rāḥ / mū́rāsaḥ¹
Accusative	मूरम् mūrám	मूरौ / मूरा¹ mūraú / mūrā́¹	मूरान् mūrā́n
Instrumental	मूरेण mūréṇa	मूराभ्याम् mūrā́bhyām	मूरैः / मूरेभिः¹ mūraíḥ / mūrébhiḥ¹
Dative	मूराय mūrā́ya	मूराभ्याम् mūrā́bhyām	मूरेभ्यः mūrébhyaḥ
Ablative	मूरात् mūrā́t	मूराभ्याम् mūrā́bhyām	मूरेभ्यः mūrébhyaḥ
Genitive	मूरस्य mūrásya	मूरयोः mūráyoḥ	मूराणाम् mūrā́ṇām
Locative	मूरे mūré	मूरयोः mūráyoḥ	मूरेषु mūréṣu
Notes	¹Vedic

Feminine ā-stem declension of मूरा (mūrā́)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	मूरा mūrā́	मूरे mūré	मूराः mūrā́ḥ
Vocative	मूरे mū́re	मूरे mū́re	मूराः mū́rāḥ
Accusative	मूराम् mūrā́m	मूरे mūré	मूराः mūrā́ḥ
Instrumental	मूरया / मूरा¹ mūráyā / mūrā́¹	मूराभ्याम् mūrā́bhyām	मूराभिः mūrā́bhiḥ
Dative	मूरायै mūrā́yai	मूराभ्याम् mūrā́bhyām	मूराभ्यः mūrā́bhyaḥ
Ablative	मूरायाः / मूरायै² mūrā́yāḥ / mūrā́yai²	मूराभ्याम् mūrā́bhyām	मूराभ्यः mūrā́bhyaḥ
Genitive	मूरायाः / मूरायै² mūrā́yāḥ / mūrā́yai²	मूरयोः mūráyoḥ	मूराणाम् mūrā́ṇām
Locative	मूरायाम् mūrā́yām	मूरयोः mūráyoḥ	मूरासु mūrā́su
Notes	¹Vedic ²Brāhmaṇas

Neuter a-stem declension of मूर (mūrá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	मूरम् mūrám	मूरे mūré	मूराणि / मूरा¹ mūrā́ṇi / mūrā́¹
Vocative	मूर mū́ra	मूरे mū́re	मूराणि / मूरा¹ mū́rāṇi / mū́rā¹
Accusative	मूरम् mūrám	मूरे mūré	मूराणि / मूरा¹ mūrā́ṇi / mūrā́¹
Instrumental	मूरेण mūréṇa	मूराभ्याम् mūrā́bhyām	मूरैः / मूरेभिः¹ mūraíḥ / mūrébhiḥ¹
Dative	मूराय mūrā́ya	मूराभ्याम् mūrā́bhyām	मूरेभ्यः mūrébhyaḥ
Ablative	मूरात् mūrā́t	मूराभ्याम् mūrā́bhyām	मूरेभ्यः mūrébhyaḥ
Genitive	मूरस्य mūrásya	मूरयोः mūráyoḥ	मूराणाम् mūrā́ṇām
Locative	मूरे mūré	मूरयोः mūráyoḥ	मूरेषु mūréṣu
Notes	¹Vedic