वन्दिन्

Sanskrit

From the root वन्द् (vand, “to celebrate, to praise”), probably related to वद् (vad, “to speak”).

वन्दिन् • (vandin) stem, m

Masculine in-stem declension of वन्दिन् (vandin)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	वन्दी vandī	वन्दिनौ / वन्दिना¹ vandinau / vandinā¹	वन्दिनः vandinaḥ
Vocative	वन्दिन् vandin	वन्दिनौ / वन्दिना¹ vandinau / vandinā¹	वन्दिनः vandinaḥ
Accusative	वन्दिनम् vandinam	वन्दिनौ / वन्दिना¹ vandinau / vandinā¹	वन्दिनः vandinaḥ
Instrumental	वन्दिना vandinā	वन्दिभ्याम् vandibhyām	वन्दिभिः vandibhiḥ
Dative	वन्दिने vandine	वन्दिभ्याम् vandibhyām	वन्दिभ्यः vandibhyaḥ
Ablative	वन्दिनः vandinaḥ	वन्दिभ्याम् vandibhyām	वन्दिभ्यः vandibhyaḥ
Genitive	वन्दिनः vandinaḥ	वन्दिनोः vandinoḥ	वन्दिनाम् vandinām
Locative	वन्दिनि vandini	वन्दिनोः vandinoḥ	वन्दिषु vandiṣu
Notes	¹Vedic