Borrowed from Sanskrit संगम (saṃgama).
संगम • (saṅgam) m (Urdu spelling سنگم)
Borrowed from Sanskrit संगम (saṃgama).
संगम • (saṅgam) m
From सम्- (sam-, “together, com-”) + गम् (gam, “go”).
संगम • (saṃgamá) stem, n (root संगम्)
Neuter a-stem declension of स्वर्गमन (svargamana) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | स्वर्गमणम् svargamaṇam |
स्वर्गमणे svargamaṇe |
स्वर्गमणानि / स्वर्गमणा¹ svargamaṇāni / svargamaṇā¹ |
Vocative | स्वर्गमण svargamaṇa |
स्वर्गमणे svargamaṇe |
स्वर्गमणानि / स्वर्गमणा¹ svargamaṇāni / svargamaṇā¹ |
Accusative | स्वर्गमणम् svargamaṇam |
स्वर्गमणे svargamaṇe |
स्वर्गमणानि / स्वर्गमणा¹ svargamaṇāni / svargamaṇā¹ |
Instrumental | स्वर्गमणेन svargamaṇena |
स्वर्गमणाभ्याम् svargamaṇābhyām |
स्वर्गमणैः / स्वर्गमणेभिः¹ svargamaṇaiḥ / svargamaṇebhiḥ¹ |
Dative | स्वर्गमणाय svargamaṇāya |
स्वर्गमणाभ्याम् svargamaṇābhyām |
स्वर्गमणेभ्यः svargamaṇebhyaḥ |
Ablative | स्वर्गमणात् svargamaṇāt |
स्वर्गमणाभ्याम् svargamaṇābhyām |
स्वर्गमणेभ्यः svargamaṇebhyaḥ |
Genitive | स्वर्गमणस्य svargamaṇasya |
स्वर्गमणयोः svargamaṇayoḥ |
स्वर्गमणानाम् svargamaṇānām |
Locative | स्वर्गमणे svargamaṇe |
स्वर्गमणयोः svargamaṇayoḥ |
स्वर्गमणेषु svargamaṇeṣu |
Notes |
|