From सत्य (satya, “truth”) + -ता (-tā).
सत्यता • (satyatā) stem, f
| Feminine ā-stem declension of सत्यता (satyatā) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | सत्यता satyatā |
सत्यते satyate |
सत्यताः satyatāḥ |
| Vocative | सत्यते satyate |
सत्यते satyate |
सत्यताः satyatāḥ |
| Accusative | सत्यताम् satyatām |
सत्यते satyate |
सत्यताः satyatāḥ |
| Instrumental | सत्यतया / सत्यता¹ satyatayā / satyatā¹ |
सत्यताभ्याम् satyatābhyām |
सत्यताभिः satyatābhiḥ |
| Dative | सत्यतायै satyatāyai |
सत्यताभ्याम् satyatābhyām |
सत्यताभ्यः satyatābhyaḥ |
| Ablative | सत्यतायाः / सत्यतायै² satyatāyāḥ / satyatāyai² |
सत्यताभ्याम् satyatābhyām |
सत्यताभ्यः satyatābhyaḥ |
| Genitive | सत्यतायाः / सत्यतायै² satyatāyāḥ / satyatāyai² |
सत्यतयोः satyatayoḥ |
सत्यतानाम् satyatānām |
| Locative | सत्यतायाम् satyatāyām |
सत्यतयोः satyatayoḥ |
सत्यतासु satyatāsu |
| Notes |
| ||