Borrowed from Sanskrit साम्य (sāmya).
साम्य • (sāmya) m
Ultimately Proto-Indo-European *somHós (“same”) (root *sem(H)- (“whole; one, single; together”)) + *-yos.
साम्य • (sāmya) stem, n
Neuter a-stem declension of साम्य | |||
---|---|---|---|
Nom. sg. | साम्यम् (sāmyam) | ||
Gen. sg. | साम्यस्य (sāmyasya) | ||
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | साम्यम् (sāmyam) | साम्ये (sāmye) | साम्यानि (sāmyāni) |
Vocative | साम्य (sāmya) | साम्ये (sāmye) | साम्यानि (sāmyāni) |
Accusative | साम्यम् (sāmyam) | साम्ये (sāmye) | साम्यानि (sāmyāni) |
Instrumental | साम्येन (sāmyena) | साम्याभ्याम् (sāmyābhyām) | साम्यैः (sāmyaiḥ) |
Dative | साम्याय (sāmyāya) | साम्याभ्याम् (sāmyābhyām) | साम्येभ्यः (sāmyebhyaḥ) |
Ablative | साम्यात् (sāmyāt) | साम्याभ्याम् (sāmyābhyām) | साम्येभ्यः (sāmyebhyaḥ) |
Genitive | साम्यस्य (sāmyasya) | साम्ययोः (sāmyayoḥ) | साम्यानाम् (sāmyānām) |
Locative | साम्ये (sāmye) | साम्ययोः (sāmyayoḥ) | साम्येषु (sāmyeṣu) |