From Proto-Indo-Aryan *(s)taHyúṣ, from Proto-Indo-Iranian *(s)taHyúš, from Proto-Indo-European *(s)teh₂y- (“to steal”). Variant of तायु (tāyu). Cognate with Avestan 𐬙𐬁𐬌𐬌𐬎 (tāiiu, “thief”).
स्तायु • (stāyú) stem, m
| Masculine u-stem declension of स्तायु (stāyú) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | स्तायुः stāyúḥ |
स्तायू stāyū́ |
स्तायवः stāyávaḥ |
| Vocative | स्तायो stā́yo |
स्तायू stā́yū |
स्तायवः stā́yavaḥ |
| Accusative | स्तायुम् stāyúm |
स्तायू stāyū́ |
स्तायून् stāyū́n |
| Instrumental | स्तायुना / स्ताय्वा¹ stāyúnā / stāyvā́¹ |
स्तायुभ्याम् stāyúbhyām |
स्तायुभिः stāyúbhiḥ |
| Dative | स्तायवे / स्ताय्वे¹ stāyáve / stāyvé¹ |
स्तायुभ्याम् stāyúbhyām |
स्तायुभ्यः stāyúbhyaḥ |
| Ablative | स्तायोः / स्ताय्वः¹ stāyóḥ / stāyváḥ¹ |
स्तायुभ्याम् stāyúbhyām |
स्तायुभ्यः stāyúbhyaḥ |
| Genitive | स्तायोः / स्ताय्वः¹ stāyóḥ / stāyváḥ¹ |
स्ताय्वोः stāyvóḥ |
स्तायूनाम् stāyūnā́m |
| Locative | स्तायौ stāyaú |
स्ताय्वोः stāyvóḥ |
स्तायुषु stāyúṣu |
| Notes |
| ||