From स्वर् (svar, “sun”) + गम् (gam, “go”). See also स्वर्ग (svarga).
स्वर्गमन • (svargamana) stem, n
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | स्वर्गमणम् (svargamaṇam) | स्वर्गमणे (svargamaṇe) | स्वर्गमणानि (svargamaṇāni) स्वर्गमणा¹ (svargamaṇā¹) |
| vocative | स्वर्गमण (svargamaṇa) | स्वर्गमणे (svargamaṇe) | स्वर्गमणानि (svargamaṇāni) स्वर्गमणा¹ (svargamaṇā¹) |
| accusative | स्वर्गमणम् (svargamaṇam) | स्वर्गमणे (svargamaṇe) | स्वर्गमणानि (svargamaṇāni) स्वर्गमणा¹ (svargamaṇā¹) |
| instrumental | स्वर्गमणेन (svargamaṇena) | स्वर्गमणाभ्याम् (svargamaṇābhyām) | स्वर्गमणैः (svargamaṇaiḥ) स्वर्गमणेभिः¹ (svargamaṇebhiḥ¹) |
| dative | स्वर्गमणाय (svargamaṇāya) | स्वर्गमणाभ्याम् (svargamaṇābhyām) | स्वर्गमणेभ्यः (svargamaṇebhyaḥ) |
| ablative | स्वर्गमणात् (svargamaṇāt) | स्वर्गमणाभ्याम् (svargamaṇābhyām) | स्वर्गमणेभ्यः (svargamaṇebhyaḥ) |
| genitive | स्वर्गमणस्य (svargamaṇasya) | स्वर्गमणयोः (svargamaṇayoḥ) | स्वर्गमणानाम् (svargamaṇānām) |
| locative | स्वर्गमणे (svargamaṇe) | स्वर्गमणयोः (svargamaṇayoḥ) | स्वर्गमणेषु (svargamaṇeṣu) |