From Sanskrit स्वीकार (svīkāra).
स्वीकार • (svīkār) m
स्वी- (svī-, “combining form of स्व (sva, “one's own; self”)”) + कार (kāra, “action, gain”).
स्वीकार • (svīkāra) stem, m
Masculine a-stem declension of स्वीकार (svīkāra) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | स्वीकारः svīkāraḥ |
स्वीकारौ / स्वीकारा¹ svīkārau / svīkārā¹ |
स्वीकाराः / स्वीकारासः¹ svīkārāḥ / svīkārāsaḥ¹ |
Vocative | स्वीकार svīkāra |
स्वीकारौ / स्वीकारा¹ svīkārau / svīkārā¹ |
स्वीकाराः / स्वीकारासः¹ svīkārāḥ / svīkārāsaḥ¹ |
Accusative | स्वीकारम् svīkāram |
स्वीकारौ / स्वीकारा¹ svīkārau / svīkārā¹ |
स्वीकारान् svīkārān |
Instrumental | स्वीकारेण svīkāreṇa |
स्वीकाराभ्याम् svīkārābhyām |
स्वीकारैः / स्वीकारेभिः¹ svīkāraiḥ / svīkārebhiḥ¹ |
Dative | स्वीकाराय svīkārāya |
स्वीकाराभ्याम् svīkārābhyām |
स्वीकारेभ्यः svīkārebhyaḥ |
Ablative | स्वीकारात् svīkārāt |
स्वीकाराभ्याम् svīkārābhyām |
स्वीकारेभ्यः svīkārebhyaḥ |
Genitive | स्वीकारस्य svīkārasya |
स्वीकारयोः svīkārayoḥ |
स्वीकाराणाम् svīkārāṇām |
Locative | स्वीकारे svīkāre |
स्वीकारयोः svīkārayoḥ |
स्वीकारेषु svīkāreṣu |
Notes |
|