Inherited from Old Tamil 𑀅𑀫𑀺𑀭𑁆𑀢𑀫𑁆 (amirtam), from Sanskrit अमृत (amṛta), from Proto-Indo-Aryan *amŕ̥tas, from Proto-Indo-Iranian *amŕ̥tas, from Proto-Indo-European *n̥mr̥tós (“immortal”). Doublet of அமிர்து (amirtu), அமுதம் (amutam), அமுது (amutu), அமிழ்தம் (amiḻtam), and அமிழ்து (amiḻtu).
அமிர்தம் • (amirtam)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | அமிர்தம் amirtam |
- |
| vocative | அமிர்தமே amirtamē |
- |
| accusative | அமிர்தத்தை amirtattai |
- |
| dative | அமிர்தத்துக்கு amirtattukku |
- |
| benefactive | அமிர்தத்துக்காக amirtattukkāka |
- |
| genitive 1 | அமிர்தத்துடைய amirtattuṭaiya |
- |
| genitive 2 | அமிர்தத்தின் amirtattiṉ |
- |
| locative 1 | அமிர்தத்தில் amirtattil |
- |
| locative 2 | அமிர்தத்திடம் amirtattiṭam |
- |
| sociative 1 | அமிர்தத்தோடு amirtattōṭu |
- |
| sociative 2 | அமிர்தத்துடன் amirtattuṭaṉ |
- |
| instrumental | அமிர்தத்தால் amirtattāl |
- |
| ablative | அமிர்தத்திலிருந்து amirtattiliruntu |
- |