Compound of இருமை (irumai, “duality”) + இன்மை (iṉmai, “absence”).
இருமையின்மை • (irumaiyiṉmai)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | இருமையின்மை irumaiyiṉmai |
- |
| vocative | இருமையின்மையே irumaiyiṉmaiyē |
- |
| accusative | இருமையின்மையை irumaiyiṉmaiyai |
- |
| dative | இருமையின்மைக்கு irumaiyiṉmaikku |
- |
| benefactive | இருமையின்மைக்காக irumaiyiṉmaikkāka |
- |
| genitive 1 | இருமையின்மையுடைய irumaiyiṉmaiyuṭaiya |
- |
| genitive 2 | இருமையின்மையின் irumaiyiṉmaiyiṉ |
- |
| locative 1 | இருமையின்மையில் irumaiyiṉmaiyil |
- |
| locative 2 | இருமையின்மையிடம் irumaiyiṉmaiyiṭam |
- |
| sociative 1 | இருமையின்மையோடு irumaiyiṉmaiyōṭu |
- |
| sociative 2 | இருமையின்மையுடன் irumaiyiṉmaiyuṭaṉ |
- |
| instrumental | இருமையின்மையால் irumaiyiṉmaiyāl |
- |
| ablative | இருமையின்மையிலிருந்து irumaiyiṉmaiyiliruntu |
- |