From இறை (iṟai, “divine, godly”), feminine form of இறைவன் (iṟaivaṉ, “God”).
இறைவி • (iṟaivi)
i-stem declension of இறைவி (iṟaivi) (singular only) | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Nominative | இறைவி iṟaivi |
- |
Vocative | இறைவியே iṟaiviyē |
- |
Accusative | இறைவியை iṟaiviyai |
- |
Dative | இறைவிக்கு iṟaivikku |
- |
Genitive | இறைவியுடைய iṟaiviyuṭaiya |
- |
Singular | Plural | |
Nominative | இறைவி iṟaivi |
- |
Vocative | இறைவியே iṟaiviyē |
- |
Accusative | இறைவியை iṟaiviyai |
- |
Dative | இறைவிக்கு iṟaivikku |
- |
Benefactive | இறைவிக்காக iṟaivikkāka |
- |
Genitive 1 | இறைவியுடைய iṟaiviyuṭaiya |
- |
Genitive 2 | இறைவியின் iṟaiviyiṉ |
- |
Locative 1 | இறைவியில் iṟaiviyil |
- |
Locative 2 | இறைவியிடம் iṟaiviyiṭam |
- |
Sociative 1 | இறைவியோடு iṟaiviyōṭu |
- |
Sociative 2 | இறைவியுடன் iṟaiviyuṭaṉ |
- |
Instrumental | இறைவியால் iṟaiviyāl |
- |
Ablative | இறைவியிலிருந்து iṟaiviyiliruntu |
- |