Inherited from Old Tamil 𑀉𑀝𑁃𑀫𑁃 (uṭaimai), equivalent to உடை (uṭai, “to have, possess, belong”) + -மை (-mai, “-ness”).
உடைமை • (uṭaimai) (plural உடைமைகள்)
| ai-stem declension of உடைமை (uṭaimai) | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Nominative | உடைமை uṭaimai |
உடைமைகள் uṭaimaikaḷ |
| Vocative | உடைமையே uṭaimaiyē |
உடைமைகளே uṭaimaikaḷē |
| Accusative | உடைமையை uṭaimaiyai |
உடைமைகளை uṭaimaikaḷai |
| Dative | உடைமைக்கு uṭaimaikku |
உடைமைகளுக்கு uṭaimaikaḷukku |
| Genitive | உடைமையுடைய uṭaimaiyuṭaiya |
உடைமைகளுடைய uṭaimaikaḷuṭaiya |
| Singular | Plural | |
| Nominative | உடைமை uṭaimai |
உடைமைகள் uṭaimaikaḷ |
| Vocative | உடைமையே uṭaimaiyē |
உடைமைகளே uṭaimaikaḷē |
| Accusative | உடைமையை uṭaimaiyai |
உடைமைகளை uṭaimaikaḷai |
| Dative | உடைமைக்கு uṭaimaikku |
உடைமைகளுக்கு uṭaimaikaḷukku |
| Benefactive | உடைமைக்காக uṭaimaikkāka |
உடைமைகளுக்காக uṭaimaikaḷukkāka |
| Genitive 1 | உடைமையுடைய uṭaimaiyuṭaiya |
உடைமைகளுடைய uṭaimaikaḷuṭaiya |
| Genitive 2 | உடைமையின் uṭaimaiyiṉ |
உடைமைகளின் uṭaimaikaḷiṉ |
| Locative 1 | உடைமையில் uṭaimaiyil |
உடைமைகளில் uṭaimaikaḷil |
| Locative 2 | உடைமையிடம் uṭaimaiyiṭam |
உடைமைகளிடம் uṭaimaikaḷiṭam |
| Sociative 1 | உடைமையோடு uṭaimaiyōṭu |
உடைமைகளோடு uṭaimaikaḷōṭu |
| Sociative 2 | உடைமையுடன் uṭaimaiyuṭaṉ |
உடைமைகளுடன் uṭaimaikaḷuṭaṉ |
| Instrumental | உடைமையால் uṭaimaiyāl |
உடைமைகளால் uṭaimaikaḷāl |
| Ablative | உடைமையிலிருந்து uṭaimaiyiliruntu |
உடைமைகளிலிருந்து uṭaimaikaḷiliruntu |