Compound of எழு (eḻu, “to rise, wake”) + போது (pōtu, compare பொழுது (poḻutu, “period, time”)).
IPA(key): /eɻupoːd̪u/, /ɛɻupoːd̪ɯ/
எழுபோது • (eḻupōtu)
| u-stem declension of எழுபோது (eḻupōtu) | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Nominative | எழுபோது eḻupōtu |
எழுபோதுகள் eḻupōtukaḷ |
| Vocative | எழுபோதே eḻupōtē |
எழுபோதுகளே eḻupōtukaḷē |
| Accusative | எழுபோதை eḻupōtai |
எழுபோதுகளை eḻupōtukaḷai |
| Dative | எழுபோதுக்கு eḻupōtukku |
எழுபோதுகளுக்கு eḻupōtukaḷukku |
| Genitive | எழுபோதுடைய eḻupōtuṭaiya |
எழுபோதுகளுடைய eḻupōtukaḷuṭaiya |
| Singular | Plural | |
| Nominative | எழுபோது eḻupōtu |
எழுபோதுகள் eḻupōtukaḷ |
| Vocative | எழுபோதே eḻupōtē |
எழுபோதுகளே eḻupōtukaḷē |
| Accusative | எழுபோதை eḻupōtai |
எழுபோதுகளை eḻupōtukaḷai |
| Dative | எழுபோதுக்கு eḻupōtukku |
எழுபோதுகளுக்கு eḻupōtukaḷukku |
| Benefactive | எழுபோதுக்காக eḻupōtukkāka |
எழுபோதுகளுக்காக eḻupōtukaḷukkāka |
| Genitive 1 | எழுபோதுடைய eḻupōtuṭaiya |
எழுபோதுகளுடைய eḻupōtukaḷuṭaiya |
| Genitive 2 | எழுபோதின் eḻupōtiṉ |
எழுபோதுகளின் eḻupōtukaḷiṉ |
| Locative 1 | எழுபோதில் eḻupōtil |
எழுபோதுகளில் eḻupōtukaḷil |
| Locative 2 | எழுபோதிடம் eḻupōtiṭam |
எழுபோதுகளிடம் eḻupōtukaḷiṭam |
| Sociative 1 | எழுபோதோடு eḻupōtōṭu |
எழுபோதுகளோடு eḻupōtukaḷōṭu |
| Sociative 2 | எழுபோதுடன் eḻupōtuṭaṉ |
எழுபோதுகளுடன் eḻupōtukaḷuṭaṉ |
| Instrumental | எழுபோதால் eḻupōtāl |
எழுபோதுகளால் eḻupōtukaḷāl |
| Ablative | எழுபோதிலிருந்து eḻupōtiliruntu |
எழுபோதுகளிலிருந்து eḻupōtukaḷiliruntu |