Compound of கட்டு (kaṭṭu, “to build, bind”) + இடம் (iṭam, “place”).
கட்டிடம் • (kaṭṭiṭam) (plural கட்டிடங்கள்)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | கட்டிடம் kaṭṭiṭam |
கட்டிடங்கள் kaṭṭiṭaṅkaḷ |
| vocative | கட்டிடமே kaṭṭiṭamē |
கட்டிடங்களே kaṭṭiṭaṅkaḷē |
| accusative | கட்டிடத்தை kaṭṭiṭattai |
கட்டிடங்களை kaṭṭiṭaṅkaḷai |
| dative | கட்டிடத்துக்கு kaṭṭiṭattukku |
கட்டிடங்களுக்கு kaṭṭiṭaṅkaḷukku |
| benefactive | கட்டிடத்துக்காக kaṭṭiṭattukkāka |
கட்டிடங்களுக்காக kaṭṭiṭaṅkaḷukkāka |
| genitive 1 | கட்டிடத்துடைய kaṭṭiṭattuṭaiya |
கட்டிடங்களுடைய kaṭṭiṭaṅkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | கட்டிடத்தின் kaṭṭiṭattiṉ |
கட்டிடங்களின் kaṭṭiṭaṅkaḷiṉ |
| locative 1 | கட்டிடத்தில் kaṭṭiṭattil |
கட்டிடங்களில் kaṭṭiṭaṅkaḷil |
| locative 2 | கட்டிடத்திடம் kaṭṭiṭattiṭam |
கட்டிடங்களிடம் kaṭṭiṭaṅkaḷiṭam |
| sociative 1 | கட்டிடத்தோடு kaṭṭiṭattōṭu |
கட்டிடங்களோடு kaṭṭiṭaṅkaḷōṭu |
| sociative 2 | கட்டிடத்துடன் kaṭṭiṭattuṭaṉ |
கட்டிடங்களுடன் kaṭṭiṭaṅkaḷuṭaṉ |
| instrumental | கட்டிடத்தால் kaṭṭiṭattāl |
கட்டிடங்களால் kaṭṭiṭaṅkaḷāl |
| ablative | கட்டிடத்திலிருந்து kaṭṭiṭattiliruntu |
கட்டிடங்களிலிருந்து kaṭṭiṭaṅkaḷiliruntu |