From தும்பி (tumpi, “elephant”) + கை (kai, “hand”). Cognate with Malayalam തുമ്പിക്കൈ (tumpikkai).
தும்பிக்கை • (tumpikkai)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | தும்பிக்கை tumpikkai |
தும்பிக்கைகள் tumpikkaikaḷ |
| vocative | தும்பிக்கையே tumpikkaiyē |
தும்பிக்கைகளே tumpikkaikaḷē |
| accusative | தும்பிக்கையை tumpikkaiyai |
தும்பிக்கைகளை tumpikkaikaḷai |
| dative | தும்பிக்கைக்கு tumpikkaikku |
தும்பிக்கைகளுக்கு tumpikkaikaḷukku |
| benefactive | தும்பிக்கைக்காக tumpikkaikkāka |
தும்பிக்கைகளுக்காக tumpikkaikaḷukkāka |
| genitive 1 | தும்பிக்கையுடைய tumpikkaiyuṭaiya |
தும்பிக்கைகளுடைய tumpikkaikaḷuṭaiya |
| genitive 2 | தும்பிக்கையின் tumpikkaiyiṉ |
தும்பிக்கைகளின் tumpikkaikaḷiṉ |
| locative 1 | தும்பிக்கையில் tumpikkaiyil |
தும்பிக்கைகளில் tumpikkaikaḷil |
| locative 2 | தும்பிக்கையிடம் tumpikkaiyiṭam |
தும்பிக்கைகளிடம் tumpikkaikaḷiṭam |
| sociative 1 | தும்பிக்கையோடு tumpikkaiyōṭu |
தும்பிக்கைகளோடு tumpikkaikaḷōṭu |
| sociative 2 | தும்பிக்கையுடன் tumpikkaiyuṭaṉ |
தும்பிக்கைகளுடன் tumpikkaikaḷuṭaṉ |
| instrumental | தும்பிக்கையால் tumpikkaiyāl |
தும்பிக்கைகளால் tumpikkaikaḷāl |
| ablative | தும்பிக்கையிலிருந்து tumpikkaiyiliruntu |
தும்பிக்கைகளிலிருந்து tumpikkaikaḷiliruntu |