From a derivation of பண்டை (paṇṭai, “antiqueness”) + -அர் (-ar), highlighting the antiquity of the Pandyas among the Three Crowned Kings.
This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
பாண்டியர் • (pāṇṭiyar)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | பாண்டியர் pāṇṭiyar |
பாண்டியர்கள் pāṇṭiyarkaḷ |
| vocative | பாண்டியரே pāṇṭiyarē |
பாண்டியர்களே pāṇṭiyarkaḷē |
| accusative | பாண்டியரை pāṇṭiyarai |
பாண்டியர்களை pāṇṭiyarkaḷai |
| dative | பாண்டியருக்கு pāṇṭiyarukku |
பாண்டியர்களுக்கு pāṇṭiyarkaḷukku |
| benefactive | பாண்டியருக்காக pāṇṭiyarukkāka |
பாண்டியர்களுக்காக pāṇṭiyarkaḷukkāka |
| genitive 1 | பாண்டியருடைய pāṇṭiyaruṭaiya |
பாண்டியர்களுடைய pāṇṭiyarkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | பாண்டியரின் pāṇṭiyariṉ |
பாண்டியர்களின் pāṇṭiyarkaḷiṉ |
| locative 1 | பாண்டியரில் pāṇṭiyaril |
பாண்டியர்களில் pāṇṭiyarkaḷil |
| locative 2 | பாண்டியரிடம் pāṇṭiyariṭam |
பாண்டியர்களிடம் pāṇṭiyarkaḷiṭam |
| sociative 1 | பாண்டியரோடு pāṇṭiyarōṭu |
பாண்டியர்களோடு pāṇṭiyarkaḷōṭu |
| sociative 2 | பாண்டியருடன் pāṇṭiyaruṭaṉ |
பாண்டியர்களுடன் pāṇṭiyarkaḷuṭaṉ |
| instrumental | பாண்டியரால் pāṇṭiyarāl |
பாண்டியர்களால் pāṇṭiyarkaḷāl |
| ablative | பாண்டியரிலிருந்து pāṇṭiyariliruntu |
பாண்டியர்களிலிருந்து pāṇṭiyarkaḷiliruntu |