From Late Latin Benjamin, from Ancient Greek Βενιαμίν (Beniamín), from Biblical Hebrew בִּנְיָמִין (binyamīn, literally “son of the right/south or son of days”).
பென்யமீன் • (peṉyamīṉ)
| ṉ-stem declension of பென்யமீன் (peṉyamīṉ) (singular only) | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Nominative | பென்யமீன் peṉyamīṉ |
- |
| Vocative | பென்யமீனே peṉyamīṉē |
- |
| Accusative | பென்யமீனை peṉyamīṉai |
- |
| Dative | பென்யமீனுக்கு peṉyamīṉukku |
- |
| Genitive | பென்யமீனுடைய peṉyamīṉuṭaiya |
- |
| Singular | Plural | |
| Nominative | பென்யமீன் peṉyamīṉ |
- |
| Vocative | பென்யமீனே peṉyamīṉē |
- |
| Accusative | பென்யமீனை peṉyamīṉai |
- |
| Dative | பென்யமீனுக்கு peṉyamīṉukku |
- |
| Benefactive | பென்யமீனுக்காக peṉyamīṉukkāka |
- |
| Genitive 1 | பென்யமீனுடைய peṉyamīṉuṭaiya |
- |
| Genitive 2 | பென்யமீனின் peṉyamīṉiṉ |
- |
| Locative 1 | பென்யமீனில் peṉyamīṉil |
- |
| Locative 2 | பென்யமீனிடம் peṉyamīṉiṭam |
- |
| Sociative 1 | பென்யமீனோடு peṉyamīṉōṭu |
- |
| Sociative 2 | பென்யமீனுடன் peṉyamīṉuṭaṉ |
- |
| Instrumental | பென்யமீனால் peṉyamīṉāl |
- |
| Ablative | பென்யமீனிலிருந்து peṉyamīṉiliruntu |
- |