From வாய் (vāy) + -மை (-mai).
வாய்மை • (vāymai)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | வாய்மை vāymai |
வாய்மைகள் vāymaikaḷ |
vocative | வாய்மையே vāymaiyē |
வாய்மைகளே vāymaikaḷē |
accusative | வாய்மையை vāymaiyai |
வாய்மைகளை vāymaikaḷai |
dative | வாய்மைக்கு vāymaikku |
வாய்மைகளுக்கு vāymaikaḷukku |
benefactive | வாய்மைக்காக vāymaikkāka |
வாய்மைகளுக்காக vāymaikaḷukkāka |
genitive 1 | வாய்மையுடைய vāymaiyuṭaiya |
வாய்மைகளுடைய vāymaikaḷuṭaiya |
genitive 2 | வாய்மையின் vāymaiyiṉ |
வாய்மைகளின் vāymaikaḷiṉ |
locative 1 | வாய்மையில் vāymaiyil |
வாய்மைகளில் vāymaikaḷil |
locative 2 | வாய்மையிடம் vāymaiyiṭam |
வாய்மைகளிடம் vāymaikaḷiṭam |
sociative 1 | வாய்மையோடு vāymaiyōṭu |
வாய்மைகளோடு vāymaikaḷōṭu |
sociative 2 | வாய்மையுடன் vāymaiyuṭaṉ |
வாய்மைகளுடன் vāymaikaḷuṭaṉ |
instrumental | வாய்மையால் vāymaiyāl |
வாய்மைகளால் vāymaikaḷāl |
ablative | வாய்மையிலிருந்து vāymaiyiliruntu |
வாய்மைகளிலிருந்து vāymaikaḷiliruntu |