From வீங்கு (vīṅku, “to swell, increase”).
வீக்கம் • (vīkkam)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | வீக்கம் vīkkam |
வீக்கங்கள் vīkkaṅkaḷ |
| vocative | வீக்கமே vīkkamē |
வீக்கங்களே vīkkaṅkaḷē |
| accusative | வீக்கத்தை vīkkattai |
வீக்கங்களை vīkkaṅkaḷai |
| dative | வீக்கத்துக்கு vīkkattukku |
வீக்கங்களுக்கு vīkkaṅkaḷukku |
| benefactive | வீக்கத்துக்காக vīkkattukkāka |
வீக்கங்களுக்காக vīkkaṅkaḷukkāka |
| genitive 1 | வீக்கத்துடைய vīkkattuṭaiya |
வீக்கங்களுடைய vīkkaṅkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | வீக்கத்தின் vīkkattiṉ |
வீக்கங்களின் vīkkaṅkaḷiṉ |
| locative 1 | வீக்கத்தில் vīkkattil |
வீக்கங்களில் vīkkaṅkaḷil |
| locative 2 | வீக்கத்திடம் vīkkattiṭam |
வீக்கங்களிடம் vīkkaṅkaḷiṭam |
| sociative 1 | வீக்கத்தோடு vīkkattōṭu |
வீக்கங்களோடு vīkkaṅkaḷōṭu |
| sociative 2 | வீக்கத்துடன் vīkkattuṭaṉ |
வீக்கங்களுடன் vīkkaṅkaḷuṭaṉ |
| instrumental | வீக்கத்தால் vīkkattāl |
வீக்கங்களால் vīkkaṅkaḷāl |
| ablative | வீக்கத்திலிருந்து vīkkattiliruntu |
வீக்கங்களிலிருந்து vīkkaṅkaḷiliruntu |