From வெறு (veṟu, “to hate, obstinate from”).
வெறுப்பு • (veṟuppu)
u-stem declension of வெறுப்பு (veṟuppu) (singular only) | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Nominative | வெறுப்பு veṟuppu |
- |
Vocative | வெறுப்பே veṟuppē |
- |
Accusative | வெறுப்பை veṟuppai |
- |
Dative | வெறுப்புக்கு veṟuppukku |
- |
Genitive | வெறுப்புடைய veṟuppuṭaiya |
- |
Singular | Plural | |
Nominative | வெறுப்பு veṟuppu |
- |
Vocative | வெறுப்பே veṟuppē |
- |
Accusative | வெறுப்பை veṟuppai |
- |
Dative | வெறுப்புக்கு veṟuppukku |
- |
Benefactive | வெறுப்புக்காக veṟuppukkāka |
- |
Genitive 1 | வெறுப்புடைய veṟuppuṭaiya |
- |
Genitive 2 | வெறுப்பின் veṟuppiṉ |
- |
Locative 1 | வெறுப்பில் veṟuppil |
- |
Locative 2 | வெறுப்பிடம் veṟuppiṭam |
- |
Sociative 1 | வெறுப்போடு veṟuppōṭu |
- |
Sociative 2 | வெறுப்புடன் veṟuppuṭaṉ |
- |
Instrumental | வெறுப்பால் veṟuppāl |
- |
Ablative | வெறுப்பிலிருந்து veṟuppiliruntu |
- |