నారాయణుఁడు (nārāyaṇun̆ḍu)
From Sanskrit नारायण (nārāyaṇa) + -డు (-ḍu).
నారాయణుడు • (nārāyaṇuḍu) m
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative
(ప్రథమా విభక్తి) |
నారాయణుడు (nārāyaṇuḍu) | నారాయణులు (nārāyaṇulu) |
| accusative
(ద్వితీయా విభక్తి) |
నారాయణుని (nārāyaṇuni) | నారాయణుల (nārāyaṇula) |
| instrumental
(తృతీయా విభక్తి) |
నారాయణునితో (nārāyaṇunitō) | నారాయణులతో (nārāyaṇulatō) |
| dative
(చతుర్థీ విభక్తి) |
నారాయణునికొరకు (nārāyaṇunikoraku) | నారాయణులకొరకు (nārāyaṇulakoraku) |
| ablative
(పంచమీ విభక్తి) |
నారాయణునివలన (nārāyaṇunivalana) | నారాయణులవలన (nārāyaṇulavalana) |
| genitive
(షష్ఠీ విభక్తి) |
నారాయణునియొక్క (nārāyaṇuniyokka) | నారాయణులయొక్క (nārāyaṇulayokka) |
| locative
(సప్తమీ విభక్తి) |
నారాయణునియందు (nārāyaṇuniyandu) | నారాయణులయందు (nārāyaṇulayandu) |
| vocative
(సంబోధనా ప్రథమా విభక్తి) |
నారాయణా (nārāyaṇā) | నారాయణులారా (nārāyaṇulārā) |