พระยา

Hello, you have come here looking for the meaning of the word พระยา. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word พระยา, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say พระยา in singular and plural. Everything you need to know about the word พระยา you have here. The definition of the word พระยา will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofพระยา, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Thai

Alternative forms

Etymology

Derived from Old Khmer brañā, °brañā (“title of high-ranking officials”), probably a combination of bra (“an honorific for gods, priests, royal persons, etc, as well as for things and beings in connection with them”, literally “holy; sacred; divine; etc”) + ñā (“constituent of titles of the mandarinate”), an apheresis of ʼājñā (“authority, power; command, order; etc”), according to a suggestion of Michel Ferlus in 2008.[1] Cognate with and re-borrowed as Modern Khmer ព្រះញា (prĕəhñiə).

Pronunciation

Orthographicพระยา
b r a y ā
Phonemic
พฺระ-ยา
b ̥ r a – y ā
RomanizationPaiboonprá-yaa
Royal Institutephra-ya
(standard) IPA(key)/pʰra˦˥.jaː˧/(R)

Noun

พระยา • (prá-yaa)

  1. (archaic) chief; lord; master.[2][3]
  2. (archaic) ruler; administrator; governor.[2][3]
  3. (archaic) monarch, as king or queen.[3]
  4. (archaic) an honorific given to the above-described persons, often prefixed to their names or titles.[3]
  5. (historical) a noble rank of a public official, higher than พระ (prá) and lower than เจ้าพระยา (jâao-prá-yaa).[4]
  6. (historical) a noble rank given to royal mounts, as horses and elephants.[2]
  7. (archaic) an honorific given to cannons employed in public service.[2]

Derived terms

See also

References

  1. ^ Jenner, Phillip (2009) Dictionary of Pre-Angkorian Khmer and Dictionary of Angkorian Khmer‎, Pacific Linguistics
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 ราชบัณฑิตยสภา (2020) พจนานุกรมโบราณศัพท์ ฉบับราชบัณฑิตยสภา (in Thai), กรุงเทพฯ: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, →ISBN, pages 213–214: “พรญา <พระยา, พระญา, พญา, พยา, พรยา, พะยา> น. ๑) ผู้ปกครองรัฐ...๒) เจ้า, ประมุข...๓) พระยา, ยศของเจ้าเมือง...๔) ยศของขุนนาง...๕) ยศพิเศษสำหรับพระราชทานแก่พระราชพาหนะของพระเจ้าแผ่นดิน มีช้างต้น ม้าต้น เป็นต้น...๖) คำนำหน้าปืนใหญ่ที่ใช้ในราชการ”
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 ราชบัณฑิตยสถาน (2011) “พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔”, in orst.go.th‎ (in Thai): “พญา (๑) [พะยา] (โบ) น. เจ้าแผ่นดิน เช่น พญาลิไทย (๒) น. ผู้เป็นใหญ่, ผู้เป็นหัวหน้า, (มักใช้นำหน้านามอื่น) เช่น พญานาค พญาหงส์.”
  4. ^ ราชบัณฑิตยสถาน (2011) “พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔”, in orst.go.th‎ (in Thai): “พระยา น. บรรดาศักดิ์ข้าราชการผู้ใหญ่สูงกว่าพระ ตํ่ากว่าเจ้าพระยา”
Wikious
Boobota
Sagapedia