สองต่อสอง

From สอง (sɔ̌ɔng, “two”) +‎ ต่อ (dtɔ̀ɔ, “to”) +‎ สอง (sɔ̌ɔng, “two”), literally “two to two”.

สองต่อสอง • (sɔ̌ɔng-dtɔ̀ɔ-sɔ̌ɔng)

1. (idiomatic, of or between two people) privately; in private; alone; without anyone else involved.^[1]
   • 1935 June 10, “พระราชบัญญัติให้ใช้ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา พุทธศักราช ๒๔๗๗”, in ราชกิจจานุเบกษา, volume 52, page 613:

     พูดจากับทนายหรือผู้ที่จะเป็นทนายสองต่อสอง

     pûut-jaa gàp tá-naai rʉ̌ʉ pûu tîi jà bpen tá-naai sɔ̌ɔng-dtɔ̀ɔ-sɔ̌ɔng

     to speak privately with an attorney or a person who is to be an attorney

   • 2022 March 1, “พระวินัยบัญญัติ”, in กัลยาณมิตร‎:

     ภิกษุนั่งในที่ลับตากับหญิงสองต่อสอง

     pík-sù nâng nai tîi láp-dtaa gàp yǐng sɔ̌ɔng-dtɔ̀ɔ-sɔ̌ɔng

     A monk sits alone in a hidden place with a maiden.

   • 2023 April 11, “สาวผวาสุดตัว อยู่บ้านคนเดียว เจอจดหมายปริศนา อยากอยู่กับพี่สองต่อสอง”, in ทีนิวส์‎:

     อยากอยู่ด้วยกันสองต่อสอง

     yàak yùu dûai gan sɔ̌ɔng-dtɔ̀ɔ-sɔ̌ɔng

     want to stay with each other only

• ตัวต่อตัว