Borrowed from Ottoman Turkish عدالت (adalet), Derived from Arabic عَدَالَة (ʕadāla).
ადალეთი • (adaleti) (Latin spelling adaleti)
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| absolutive | ადალეთი (adaleti) | ადალეთეფე (adaletepe) | |
| ergative | ადალეთიქ (adaletik) | ადალეთეფექ (adaletepek) | |
| dative | ადალეთის (adaletis) | ადალეთეფეს (adaletepes) | |
| genitive | ადალეთიშ(ი) (adaletiş(i)) | ადალეთეფეშ(ი) (adaletepeş(i)) | |
| directive | ადალეთიშე (adaletişe) | ადალეთეფეშე (adaletepeşe) | |
| ablative | ადალეთიშენ (adaletişen) | ადალეთეფეშენ (adaletepeşen) | |
| locative | ადალეთის (adaletis) | ადალეთეფეს (adaletepes) | |
| instrumental | ადალეთითენ (adaletiten) | ადალეთეფეთენ (adaletepeten) | |
| Notes: dialects may differ on declension. | |||