From Pali kāla, from Sanskrit काल (kāla, “time, era”).
|
កាល • (kaal)
កាល • (kaal)
កាល m
Case \ Number | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative (first) | កាលោ (kālo) | កាលា (kālā) |
Accusative (second) | កាលំ (kālaṃ) | កាលេ (kāle) |
Instrumental (third) | កាលេន (kālena) | កាលេហិ (kālehi) or កាលេភិ (kālebhi) |
Dative (fourth) | កាលស្ស (kālassa) or កាលាយ (kālāya) or កាលត្ថំ (kālatthaṃ) | កាលានំ (kālānaṃ) |
Ablative (fifth) | កាលស្មា (kālasmā) or កាលម្ហា (kālamhā) or កាលា (kālā) | កាលេហិ (kālehi) or កាលេភិ (kālebhi) |
Genitive (sixth) | កាលស្ស (kālassa) | កាលានំ (kālānaṃ) |
Locative (seventh) | កាលស្មិំ (kālasmiṃ) or កាលម្ហិ (kālamhi) or កាលេ (kāle) | កាលេសុ (kālesu) |
Vocative (calling) | កាល (kāla) | កាលា (kālā) |