From Pali muttā, Sanskrit मुक्ता (muktā). Doublet of មុក្តា (muktaa).
|
មុត្តា • (muttaa)
មុត្តា f
| Case \ Number | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative (first) | មុត្តា (muttā) | មុត្តាយោ (muttāyo) or មុត្តា (muttā) |
| Accusative (second) | មុត្តំ (muttaṃ) | មុត្តាយោ (muttāyo) or មុត្តា (muttā) |
| Instrumental (third) | មុត្តាយ (muttāya) | មុត្តាហិ (muttāhi) or មុត្តាភិ (muttābhi) |
| Dative (fourth) | មុត្តាយ (muttāya) | មុត្តានំ (muttānaṃ) |
| Ablative (fifth) | មុត្តាយ (muttāya) | មុត្តាហិ (muttāhi) or មុត្តាភិ (muttābhi) |
| Genitive (sixth) | មុត្តាយ (muttāya) | មុត្តានំ (muttānaṃ) |
| Locative (seventh) | មុត្តាយ (muttāya) or មុត្តាយំ (muttāyaṃ) | មុត្តាសុ (muttāsu) |
| Vocative (calling) | មុត្តេ (mutte) | មុត្តាយោ (muttāyo) or មុត្តា (muttā) |