ἀγερούμενος • (ageroúmenos) m (feminine ἀγερουμένη, neuter ἀγερούμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀγερούμενος ageroúmenos |
ἀγερουμένη agerouménē |
ἀγερούμενον ageroúmenon |
ἀγερουμένω agerouménō |
ἀγερουμένᾱ agerouménā |
ἀγερουμένω agerouménō |
ἀγερούμενοι ageroúmenoi |
ἀγερούμεναι ageroúmenai |
ἀγερούμενᾰ ageroúmena | |||||
Genitive | ἀγερουμένου agerouménou |
ἀγερουμένης agerouménēs |
ἀγερουμένου agerouménou |
ἀγερουμένοιν agerouménoin |
ἀγερουμέναιν agerouménain |
ἀγερουμένοιν agerouménoin |
ἀγερουμένων agerouménōn |
ἀγερουμένων agerouménōn |
ἀγερουμένων agerouménōn | |||||
Dative | ἀγερουμένῳ agerouménōi |
ἀγερουμένῃ agerouménēi |
ἀγερουμένῳ agerouménōi |
ἀγερουμένοιν agerouménoin |
ἀγερουμέναιν agerouménain |
ἀγερουμένοιν agerouménoin |
ἀγερουμένοις agerouménois |
ἀγερουμέναις agerouménais |
ἀγερουμένοις agerouménois | |||||
Accusative | ἀγερούμενον ageroúmenon |
ἀγερουμένην agerouménēn |
ἀγερούμενον ageroúmenon |
ἀγερουμένω agerouménō |
ἀγερουμένᾱ agerouménā |
ἀγερουμένω agerouménō |
ἀγερουμένους agerouménous |
ἀγερουμένᾱς agerouménās |
ἀγερούμενᾰ ageroúmena | |||||
Vocative | ἀγερούμενε ageroúmene |
ἀγερουμένη agerouménē |
ἀγερούμενον ageroúmenon |
ἀγερουμένω agerouménō |
ἀγερουμένᾱ agerouménā |
ἀγερουμένω agerouménō |
ἀγερούμενοι ageroúmenoi |
ἀγερούμεναι ageroúmenai |
ἀγερούμενᾰ ageroúmena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀγερουμένως agerouménōs |
ἀγερουμενώτερος ageroumenṓteros |
ἀγερουμενώτᾰτος ageroumenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|