ἀερόπλανος

Ancient Greek

Etymology

From ᾱ̓ήρ (āḗr, “air”) +‎ πλανάω (planáō, “to wander”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /aː.e.ró.pla.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.eˈro.pla.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.eˈro.pla.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.eˈro.pla.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.eˈro.pla.nos/

Adjective

ᾱ̓ερόπλᾰνος • (āeróplanos) m or f (neuter ᾱ̓ερόπλᾰνον); second declension

wandering in air

Declension

Second declension of ἀ̄ερόπλᾰνος; ἀ̄ερόπλᾰνον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἀ̄ερόπλᾰνος āeróplanos	ἀ̄ερόπλᾰνον āeróplanon	ἀ̄εροπλᾰ́νω āeroplánō	ἀ̄εροπλᾰ́νω āeroplánō	ἀ̄ερόπλᾰνοι āeróplanoi	ἀ̄ερόπλᾰνᾰ āeróplana
Genitive	ἀ̄εροπλᾰ́νου āeroplánou	ἀ̄εροπλᾰ́νου āeroplánou	ἀ̄εροπλᾰ́νοιν āeroplánoin	ἀ̄εροπλᾰ́νοιν āeroplánoin	ἀ̄εροπλᾰ́νων āeroplánōn	ἀ̄εροπλᾰ́νων āeroplánōn
Dative	ἀ̄εροπλᾰ́νῳ āeroplánōi	ἀ̄εροπλᾰ́νῳ āeroplánōi	ἀ̄εροπλᾰ́νοιν āeroplánoin	ἀ̄εροπλᾰ́νοιν āeroplánoin	ἀ̄εροπλᾰ́νοις āeroplánois	ἀ̄εροπλᾰ́νοις āeroplánois
Accusative	ἀ̄ερόπλᾰνον āeróplanon	ἀ̄ερόπλᾰνον āeróplanon	ἀ̄εροπλᾰ́νω āeroplánō	ἀ̄εροπλᾰ́νω āeroplánō	ἀ̄εροπλᾰ́νους āeroplánous	ἀ̄ερόπλᾰνᾰ āeróplana
Vocative	ἀ̄ερόπλᾰνε āeróplane	ἀ̄ερόπλᾰνον āeróplanon	ἀ̄εροπλᾰ́νω āeroplánō	ἀ̄εροπλᾰ́νω āeroplánō	ἀ̄ερόπλᾰνοι āeróplanoi	ἀ̄ερόπλᾰνᾰ āeróplana
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἀ̄εροπλᾰ́νως āeroplánōs		ἀ̄εροπλᾰνώτερος āeroplanṓteros		ἀ̄εροπλᾰνώτᾰτος āeroplanṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ French: aéroplane (see there for further descendants)

ἀερόπλανος

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Descendants

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia